Milan Hrnjazović – Frajla(Gospođica)?
Milan Hrnjazović je pre svega slikar. Nedavno je odlučio da predstavi javnosti svoje crteže, koji su često i sami studije za slike i time pokaže svoj proces stvaranja. Ponekad piše i kratke priče o društvenim problemima koje kasnije pretvara u svoje radove.
Fokus radova Milana Hrnjazovića je Žensko. Gospođica, majka i fatalna žena otkrivaju se pred posmatračem - ranjive, voljene, bespomoćne, ekstatične, nežne i okrutne. Aktovi Milana Hrnjazovića ne predstavljaju bezuslovno slavljenje ženskog i njegove seksualnosti. Umetnik prodire kroz socijalne površine i savremene kostrukcije odnosa i vizualizuje drame i okrutnosti iza nametnute lepe iluzije. Iz toga proizlazi i naslov izložbe Gospođica? Gospođica/Frajla na severu Srbije - nekadašnjem delu Habzburške monarhije - ima drugačije značenje nego u nemačkom jeziku. Frajla je takođe mlada, neudata žena, između ostalog ona, čija su interesovanja koncentrisana na modu i uspeh u društvu. Svoje motive i odnose prema ovim stvarima ona drži u tajnosti.
Serije fotografija Fatalna žena i Velika igra predstavljaju ulogu ženskog tela u postizanju društveno predodređenih ciljeva. Fatalna žena je za Milana Hrnjazovića "iluzija ostvarenja životnog sna". U seriji Velika igra tema se još drastičnije obrađuje: moderno mršave žene jedu meso svojih bližnjih u dekadentnom enterijeru. Umetnik ovim radikalnim slikama ističe nasilje u društvu, uništavanje ljudi u cilju sopstvenog bogaćenja - po izreci " ići preko leševa".
Slike sa temom Majka i dete sa jedne strane prikazuju početno jedno, početak novog života: ženski delovi tela, jaja i embrioni stapaju se u jednu formu. Sa druge strane umetnik se opet bavi tradicionalnim, hrišćanskim, zapadnim stereotipom o majčinstvu-Bogorodica i dete (Isus), u kome je već predviđeno bolno odvajanje jednog od drugog.
Na slikama, čiji su sadržaj odnosi između muškarca i žene, nalazimo najturbulentniji jezik oblika. U seriji Zajedno, a ipak sami anatomije muškarca i žene se deformišu u kovitlajući vrtlog u bojama kože i mesa, koje oslikavaju telesno ujedinjenje. Lica, međutim, kontriraju ovom spajanju i tumače usamljenost ljudi u mnogim modernim odnosima.
Milan Hrnjazović nam kritički prikazuje porodične i društvene odnose jezikom boja i oblika koji je estetski fascinirajuć, posebno dubok i tajanstven.
Karin Hafner, istoričarka umetnosti
